Debat over willen en nodig hebben

Weet je het verschil tussen wat je wilt en wat je nodig hebt? Daar kom je achter als je hebt gekregen wat je wilde, maar merkt dat je er niets aan hebt. Willen en nodig hebben worden nog wel eens door elkaar gehaald en dat leidt regelmatig tot teleurstellingen, stress of zelfs ruzie.

 

Wat wil je?

Je wilt naar Rome. Je gaat de bezienswaardigheden zien en de stad bekijken en naar restaurants waar je graag wilt eten.  Je maakt daar een lijstje van, en werkt dat in Rome in de geplande dagen af. Dat brengt je tot de andere vraag, hoeveel tijd wil je door brengen in Rome en hoeveel geld wil je besteden.  En wil je alleen Rome bezoeken of vind je de reis daar naartoe ook belangrijk? Hoe graag je iets wilt, bepaalt ook of het erg is als het niet lukt of niet gebeurt. Het kan daarmee je vrijheid bepalen en beperken.

 

Wat heb je nodig?

Als je uitgaat van hetgeen je nodig hebt, zul je de bestemming Rome anders invullen. “Nodig” appelleert veel meer aan een behoefte, een gevoel of iets moet en noodzakelijk is. Je behoefte kan zijn tot rust te komen, je te laven aan kunst en cultuur, afleiding te hebben van de hectiek van de dag. Dat is waar je naar verlangt. Tegemoet komen aan je verlangen kun je het noemen. Rome is slechts een middel. Maar wel een middel waar je denkt je behoefte te kunnen invullen. Net zoals je naar de winkel gaat omdat je van je hoofdpijn af wil komen is Rome jouw paracetamol.

 

Ik wil een project

Een project begint altijd met een behoefte. Wat is er nodig? Daar zal eerst een goed antwoord op gegeven moeten worden. Projecten ontstaan nu eenmaal niet omdat je een project wilt, maar omdat er behoefte is aan bijvoorbeeld prettige en functionele ruimte voor de dingen die je doet.  Dat wil nog wel eens verschillen tussen de opdrachtgevers, gebruikers en ontwerpers.

Ondanks dat alle partijen een gezamenlijke behoefte moeten invullen, is de vraag of zij dit ook echt willen. En of dit het enige is dat zij willen omdat ze mogelijk ook aan de andere dingen behoefte hebben.

 

Nu de discussie verbouwing 2^e kamer

In het debat rondom de verbouwing van de 2^e kamer speelt dit ook. De politieke gebruiker wil best een nieuwe werkruimte, maar zij heeft vooral behoefte om nu door te kunnen gaan met vergaderen en debatteren. Bouwen is eigenlijk alleen maar gedoe. Daar heeft de architect eigenlijk geen boodschap aan. Zij word(en) er nu van beticht dat zij een tropische tuin willen. Maar vermoedelijk hebben zij de behoefte om een stempel drukken op de architectuur van het Binnenhof, misschien wel van Nederland, ach ja waarom niet van de wereld. De signatuur van de architect, dat is voor hen een waardevol erfgoed.

En waar heeft het Rijksvastgoedbedrijf behoefte aan? Ons vermoeden is, geen gedoe, gewoon binnen de kaders het project opleveren. Een schier onmogelijke taak binnen de politiek bestuurlijke context, de complexiteit van de opgave en de ambities van de architect.

Misschien wordt het tijd dat de architect, de opdrachtgever en het Rijksvastgoedbedrijf (en ons advies is ook marktpartijen) eens in gesprek gaan over hun behoeftes, en wat minder praten over welke contracten en  kantoortuinen zij willen en hoe iedereen wel of niet verantwoordelijkheden wil nemen of afschuiven.

 

Heb je de behoefte om het zelf ook eens anders te doen? Zeg dan wat minder vaak “ik wil” , en vaker “ik heb de behoefte om…”  Tenzij je aan het trouwen bent. Dan klinkt het raar.

< Ga terug